Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Updated September Mood.

Το μπρέιν φίβερ ετοιμάζεται να αυτοεκδοθεί.
Οι βασικοί μου φόβοι για την εξέλιξη  του
είναι διάφοροι:

1)Δεν έχω ιδέα από σχέδιο αλλά ήμουν καλή στο pictionary
και πιστεύω ότι μπορώ να μετατρέψω μια απλή λέξη σε κατανοητή εικόνα χωρίς ιδιαίτερη ομορφιά αλλά με μία Χ λειτουργικότητα.
Το άλλο που σκέφτομαι είναι ότι anyway γιατί να σε σταματάνε ορισμένες αδυναμίες ή ανικανότητες απ το να κάνεις κάτι που πραγματικά σου αρέσει?

2)Δεν ξέρω πόση συνοχή έχουν μεταξύ τους αυτά που έχω κάνει
και μάλλον δεν έχουν καμία.

3)Φοβάμαι πως κανείς δεν θα ενδιαφερθεί να το διαβάσει.

4)Τέλος, επειδή ποτέ στη ζωή μου δεν έχω καταφέρει στην ουσία να ολοκληρώσω κάτι, κυρίως λόγω αναβλητικότητας και κομπλεξισμών,
το zine και το μπλογκ είναι τα μόνα πράγματα στα οποία βλέπω τον εαυτό μου να δείχνει μιά σταθερή ας πούμε δημιουργικότητα και ένα σταθερό ενδιαφέρον.Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, ειλικρινά,
που αισθάνομαι ότι κάτι το ξεκινάω με σκοπό να το τερματίσω όσο καλύτερα μπορώ.
Επομένως, στην δημιουργική του πορεία τρακάρω συχνά με εσωτερικά δαιμόνια και κομπλεξισμούς, καθώς και με φοβίες που πρέπει να ξεπεράσω.
Είναι λοιπόν μία πολύ χρήσιμη διαδικασία αυτή, γιατί άπαξ και καταφέρω να παρουσιάσω ένα ολοκληρωμένο δείγμα της προσπάθειάς μου στον εαυτό μου κυρίως και ύστερα να το μοιραστώ με τους υπόλοιπους νιώθω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα.





όσον αφορά το κλίμα των τελευταίων ημερών
θα τα πω κάπως άτεχνα και βιαστικά:
ο Βόλος έχει απαίσιο καιρό με υπερβολική υγρασία
ζέστη ή δροσούλα συννεφιά ήλιο και πεσμένα φύλλα
και καθόλου ενδιαφέροντα δρώμενα.
Όλοι φαίνεται να βαριούνται αν και χθές που δεν βγήκα τα κορίτσια μου είπαν πως
είχε ωραία αύρα αλλά δεν τις πιστεύω.
Επίσης, θέλω πολύ να κάνω κάτι που να διαφέρει πολύ απ αυτό που κάνω κάθε μέρα
και ντάξει δεν εννοώ το γύρο του κόσμου
άλλα κάτι που να μου δώσει μία σπίθα ενδιαφέροντος στην κατα τ άλλα ρουτίνα μου.
Δεν έχω καθόλου λεφτά και δεν περίμενα πως αυτό είναι κάτι
που θα μπορούσε να επηρρεάζει τόσο έντονα τη διάθεσή μου.
Κυρίως όμως νιώθω να μην βρίσκω ενδιαφέρον σε τίποτα
και να νιώιω ότι δεν γίνεται τίποτα 
που είναι και αλήθεια.

Απ την άλλη λέω στον εαυτό μου ότι
όσο εύκολα εγώ λέω ότι δεν γίνεται τίποτα
τόσο εύκολα θα μπορούσε να μου απαντήσει κάποιος
πως γιατί να μην κάνω εγώ κάτι
και περιμένω απ τους άλλους?

Και αυτός ο κάποιος θα είχε δίκιο.
Έχω βαρεθεί να βλέπω ανθρώπους να πίνουν καφέ ή μπύρα
και πιο πολύ απ όλα έχω βαρεθεί που
είμαι κ εγώ μέρος αυτής της απραγίας.

αυτά.
καλησπέρα!

[check τη νέα μου ψύχωση:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου