Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Saturday night fever



Κυριακές πρωί συνήθως ξυπνάω με πονοκέφαλο. Τα κυριακάτικα πρωινά, είναι πάνω κάτω ασπρόμαυρα. Οκτώ το πρωί, δύο το μεσημέρι, επτά το απόγευμα, παύση.

βλέφαρα, ξυπνούν, ξανακλείνουν, κενό, τύψεις. 
Πόσο ωραία περάσαμε χθες. Εχθές, γύρισα σπίτι,και κοιμήθηκα πλάι πλάι με άγνωστη λεία. Άνοιγμα ματιών. Γιατί. Γιατί.Γιατί Περνάει τόσο αργά ο χρόνος; Άλλοι ξυπνούν και κάνουν ταξίδια που είδαν στον ύπνο τους,άλλοι κάνοντας μετάνοιες. Ανακατωσούρα. Στο στομάχι στα σεντόνια, στα μαλλιά, παντού.Αποκεφαλισμένη.
Εχθές φάνταζαν όλα σωστά και στη θέση τους.Μουσική, τσιγάρα,απογύμνωση.Ακαταστασία.Μαύρος καφές στάζει από την οροφή και λερώνει το πάτωμα.Αποκόμματα από εφημερίδες, τα ατυχήματα της νύχτας του σαββάτου σε ασπρόμαυρα γράμματα και ενδεικτικές φωτογραφίες.
Το πιάνο ξεκούρδιστη ασύμφωνη μελωδία να παίζει τις νότες του πονοκεφάλου.Παραισθησιακές διαδρομές έως το περίπτερο και πίσω.Σκουπίδια αλουμινένια και χάρτινα.Υπερανάλυση.Κλείσε τα πατζούρια με τυφλώνει ο ήλιος, που την νύχτα δεν την είδε ποτέ.Ξέρει να κάνει τη δουλειά του τις ώρες που πρέπει γύρω γύρω όλοι.Καμουφλάρει πολύ το σκοτάδι.Δεν συγχωρεί τίποτα.Πάρτα όλα όπως τα ζήτησες.Με τις συνέπειές τους.
Αποπνικτική μυρωδιά, εκπομπές του δέρματος και των ρούχων.
Ζέστη και ιδρώτας. 
Νύχτες Σαββάτου, όλοι όλων, αυτοδιάθεση, επαφή, κοινωνικότητα, αστειάκια. Χα χα, χου χου. Παύση.
Κυριακή πρωί. Το απόλυτο μηδέν. Χέρια στις τσέπες, άδειες οι τσέπες, δάχτυλα τρεμοπαίζουν κάτω από το πάπλωμα.
Επαναλαμβάνουν την κίνηση της χειραψίας μόνα τους.Χαμογελάει και το στόμα, ακολουθώντας,τυπικά.