Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΠΛΕ

Αγοράζεις & πουλάς.
Εκφράζεσαι & επικοινωνείς.
Από που να το αρχίσω και που να το πάω.
Απο κεί που εγώ ποτέ δεν μπόρεσα να συνδέσω δύο ανόμοια πράγματα μεταξύ τους.
Που δεν κατάλαβα πως στο διάολο και τι μαλακία έχεις στο γαμημένο σου κεφάλι 
κι αν έπαιρνες ένα έργο του Χ, ένα πόνο του κι ένα αίμα του, το σωθικό του,  θα το έκανες σεξουαλικό βρακάκι και θα το ανάγκαζες να σου κάνει στοματικό έρωτα πετώντας του λεφτά από εκεί πάνω που θα καθεσαι αφού τα έχεις κι αφού σ αρέσει "να αγοράζεις τέχνη".Τι αγοράζεις τέχνη ρε μαλάκα?
Τι μαλακίες βγαίνουν απ αυτά τα στόματα.
Πάτα ένα κουμπί και αγόρασε τέχνη.

Δεν είναι όλα τόσο εύκολα όσο τα μηχανήματα που βγάζουν τις κοκα κόλα στο φαστφουντάδικο , κι ούτε όλα βγαίνουν σε 30 διαφορετικά νούμερα για να μην αναγκαστείς να στριμωχτείς μέσα τους.
Αν θες ευκολία να πάρεις κορνίζα απ το ΙΚΕΑ με μιά μαλάκινση για να ταιριάζει με το χαλί του δωματίου σου.
Και μετά να βάλεις να ακούσεις κακό ραδιόφωνο.
Αν θες ευκολία να πάρεις γλυπτό απ το Μπιζ Αρτ.
Δεν είναι εύκολα για όλους αυτά.
Αλλά μην προσπαθείς να τα κάνεις όλα, αγαθό
κάποια πράγματα δεν υπάρχουν για να σε βολεύουν.

γαμώ την τύχη μου την μαύρη πρωινιάτικο.


Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Brainfever spots

Που διαβάζει ή βρίσκει κανείς τα μπρέιν φίβερ,
όποιος θέλει τα παίρνει σπίτι του ή τα διαδίδει ή τα στέλνει κάπου με κούριερ
ή ακόμη κια με περιστέρι.

Στο Βόλο:
Ελέφαντας (Τ.Οικονομάκη 70)
Σπέιρα (λίγο πιο πέρα)
Ποδηλάτισσα (αρκετά πιο πέρα στον ίδιο δρόμο)

Στην Αθήνα:
Cusco (μεσολογγίου & Κωλέττη-Εξάρχεια)
Pure Bliss (στη βιβλιοθήκη του στο πατάρι των καπνιστών - Ρόμβης 24)


αυτά προς το παρόν
Θα δω τι μπορώ να κάνω με ορισμένα βιβλιοπωλεία.

το 2ο τεύχος είναι ήδη σε ένα πολύ όμορφο πρωταρχικό στάδιο
:)
 

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

επικές μάχες.

Στοιχειωμένα σπίτια και ψυχές με πόρτες-παράθυρα
που ανοίγουν όταν φυσάει βοριάς,
ο οποίος φέρνει με τη μορφή του ανέμου
όσα κρύβουμε μέσα μας και τα μισούμε.

Ξεκινάς κι εσύ το σκάψιμο
κάθε φορά που κάτι,
και σκάβεις λάκους με μουκρητά
και πόνο σωματικό
και αποφασίζεις εκεί μέσα να χώσεις ό,τι
εκεί μέσα δεν χωρά.
σε πληγώνει.

Να χώνεις στα μπουντρούμια της ύπαρξής σου
αυτά που δεν αντέχεις να βλέπεις μπροστά σου.
Μπουντρούμια παράθυρα
Δύσκολα φυσά δυνατός αέρας,
Όταν όμως φυσά
ξυπνούν όλα αυτά,
που τόσο καιρό κοιμόντουσαν σαν τις αρκούδες το χειμώνα
μέσα στις υγρές και σκοτεινές σπηλιές τους,
και αποφασίζουν να εμφανιστούν μπροστά σου
εκεί που όλα.
Όπως ο αέρας έτσι κι αυτά,
είναι μεν διάφανα,
μα η δύναμή τους είναι εξαιρετική
και μπορεί μέσα στην γαλήνη σου,
να φυσήξουν και να σε πάνε 
όπου αυτά επιθυμούν.

Και μυρίζουν όπως μυρίζουν οι πόνοι και τα δάκρυα,
κι όπως μυρίζουν οι δυνατές απογοητεύσεις
και οι μυρωδιές της παρακμής.
Κι ορισμένα απ αυτά δεν έχουν σχήμα,
είναι όσο αόριστα ήταν και τότε.
Άλλα όμως έχουν.
Έχουν και πρόσωπο και στόμα και μάτια και μύτη
και χαρακτηριστικά φλογερά 
που η σύστασή τους είναι όσο δυνατή είναι και η μνήμη τους
και ξαφνικά δεν θυμίζουν τόσο πολύ αέρα,
μα ολόκληρες πραγματικότητες.

Και άλλα απ αυτά έχουν δόντια κοφτερά
και βρωμερά νύχια
και σου ξεσκίζουνε το δέρμα της καρδιάς σου
και ματώνεις τόσο
που σε κάνουν να φοβάσαι
όσο φοβοσουν και τότε.

Νιώθεις ανύμπορος,και είσαι
μπροστά στους δαίμονες.
Κι αν θέλουν να σε καταστρέψουν 
μπορούν να το κάνουν
μέσα σε δευτερόλεπτα
και να γκρεμίσουν σαν τυφώνες
όσα προσπαθείς να χτίσεις.

Χρειάζεται να τους πιέσεις με δύναμη 
να υπνωτιστούν με κάποιο βαθύ υπνωτικού
και να συρρικνωθούν ξανά
για να χωρούν όλοι μαζί στοιβαγμένοι στα μπουντρούμια της ψυχής σου.
Να κοιμούνται σα μαλάκες το ένα πάνω στο άλλο
και να ουρούν πάνω στ αποτσίγαρα που καπνίζουν σαν να ήταν αληθινά τσιγάρα.

Γιατί τους αρέσει να παίζουν με τους ανθρώπους,
και να φαίνονται παντοδύναμοι.
Μα τελικά
δεν υπάρχουν.
Με τον ίδιο τρόπο που δεν υπάρχει το μέγεθος
του λάθους που θα διαπράξει κανείς
αν χάσει τη μάχη εναντίον τους.



Francis Bacon Three Studies for Figures at the Base of a Crucifixion 1944







Ηλέκτρα.
 
 

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Για τα Fanzines.

Από τότε που γεννήθηκα ακούω κριτική για τα πάντα.
Όσο μεγαλώνω και η ζωή μου περιπλέκεται και όσο περιπλέκω εγώ τα πράγματα
η κριτική μεγαλώνει κι αυτή.
Και πόσο μαθαίνει ο κόσμος τελικά να αγαπά τα πράγματα τα οποία  δέχονται καλή κριτική.
Και από πόσα φίλτρα τελικά περνά η δημιουργία καθενός από εμάς όποιο τομέα και να αφορά αυτή.

Πως το κάνεις έτσι αυτό? Τι είναι αυτό? Πως είσαι έτσι? Γιατί είσαι έτσι? και γιατί καταλαβαίνεις έτσι?
Το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, το άσπρο, το μαύρο και το σκατά.

Οι δημιουργίες ξαφνικά αποκτούν στο μυαλό μας περισσότερο νόημα όταν εκτιμηθούν
λες και εμείς οι ίδιοι εκτός του ότι κάνουμε κακή κριτική στους ίδιους τους εαυτούς μας,
δεν μπορούμε να βγούμε απ αυτούς και να κρίνουμε τι αξίζει και τι όχι να ειπωθεί.

Και τελικα να πω κάτι? Όλα αξίζουν να ειπωθούν.Όλα μα όλα.Τα πάντα εννοώ.
Η δημιουργία και η έκφραση πάνε μπροστά τον κόσμο.
Φτιάχνω κάτι από εμένα χωρίς να έχω βγάλει δίπλωμα γι αυτό
και χωρίς να μου έχει πιστοποιήσει κανείς ότι είμαι καλή/ός σ αυτό
απλά επειδή το αισθάνομαι σωστό.

Και αισθάνομαι το μοίρασμα του ανακουφιστικό.
Γιατί λοιπόν να κρέμομαι από κάποιον για να το δημιουργήσω?
Αν είναι να εκτιμηθεί η δημιουργία μου ας εκτιμηθεί
και αν είναι να μην, ας μην.

Τα φανζιν είναι ένας τρόπος έκφρασης και μοιράσματος
ανθρώπων σαν κι εμένα που δεν έχουμε τίποτα το ιδιαίτερο
καμία σφραγίδα, και κανένα πτυχίο να λέει τι μπορούμε να κάνουμε σωστά και τι όχι.
Καθώς και καμία εκδοτική να ρουφήξει και να αναλύσει αυτά που γράφουμε ή
κάνουμε να αποφασίσει αν είμαστε εκδόσιμοι ή όχι.

Ορισμένα κακώς κείμενα προφανώς υπάρχουν.
Έτσι είναι τα low budget αντικείμενα και δημιουργήματα ούτως ή άλλως.
Δεν περιμένω να δω στην ταινία του φίλου μου που τη γύρισε με μιά κάμερα στο χέρι και τρέξιμο σε όλη την Αθήνα, τα καλύτερα zombie εφέ.
Δεν γίνεται.
Βλέπω όμως την ελεύθερη, μη λογοκριμένη με κανέναν απολύτως τρόπο, αφιλτράριστη εικόνα που έχει αυτός για τα πράγματα.

Επομένως,  ναι στην ελεύθερη έκφραση.
Ναι και στο μοίρασμα.
Και ναι και συγχαρητήρια σε όλους μας που είμαστε τα πάντα, 
και τίποτα συγκεκριμένο
και έχουμε μάθει να μην συγκρατούμε τίποτα στα σωθικά μας. 

ΤΟ BRAINFEVER ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΧΑΛΙΝΩΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ, ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
ίσως και σε κάποια βιβλιοπωλεία τα οποία θα ποστάρω λεπτομερώς σε λίγες μέρες
για να βγουν τα έξοδα της έκδοσης
καθώς το φανζιν δεν είναι κερδοσκοπικό.