Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

η αβασταχτη *βαρύτητα

Είμαι στο λεωφορείο που με πάει από το ένα μου είναι στο άλλο.
Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι το είναι το οποίο θα μπορούσα να γίνω.
Τα ανοίγω και βρίσκομαι ξανά με τις δύο μου υπάρξεις και
την τρίτη να γυρνοβολάει πέρα δώθε στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Το λεωφορείο κάνει στάση κάπου στη μέση.
2 ώρες πίσω μου είναι μια ύπαρξη δική μου που μου λείπει πολλές φορές, και άλλες όχι, εν πάσει περιπτώσει , και ένα σύνολο πραγμάτων που με ορίζουν.
2 ώρες μπροστά μου είναι η άλλη μου ύπαρξη και ένα σύνολο πραγμάτων που ακόμη δεν έχει προλάβει να με ορίσει αλλά περιμένει να το κάνει.

και αόριστα μακριά ή κοντά μου είναι όλα αυτά που περιμένω να γίνω
που θα μπορούσα να γίνω 
ή που δεν θα μπορούσα ποτέ
όλα αυτά που φοβάμαι 
και όλα αυτά που με φοβούνται.
και πάει λέγοντας.


Είμαι στο λεωφορείο που με πηγαίνει κάπου,
υπάρχω με δύο τρόπους πρακτικά
και έχω στο μυαλό μου έναν τρόπο με τον οποίο θα μπορούσα να υπάρχω αλλά τον φοβάμαι  πολύ.


Κλείνω τα μάτια και είμαι κάτι,
Ανοίγω τα μάτια και είμαι κάτι άλλο
Πηγαίνω κάπου και ορίζομαι στην πορεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου