Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Still life

5:51. STILL AWAKE
ξημερωνει μια μερα ακομη σ αυτη την πολη.
αυριο μαλλον θα κοιμαμαι, θελω να αποφυγω τη συζητηση μας.
δεν θελω να σου απαντησω αυτα που πραγματικα σκεφτομαι
δεν θελω να δω το βλεμμα σου τη στιγμη που θα συμβει αυτο.

                 5:55 STILL AWAKE
παλι θα με ξυπνησει ο ηλιος γαμωτο μου.
δεν εχω αναπτηρα καπου τον αφησα παλι η ηλιθια.
ανοιγω το ματι και περιμενω σα μανιακη.
φοβαμαι να το αφησω ανοιχτο μηπως καει το σπιτι.

5:57 STILL AWAKE
Ο Βολος τα πρωινα του Σεπτεμβρη ειναι
τοσο νοσταλγικος.
Ειναι ο πρωτος Βολος που γνωρισα πριν απο τεσσερα χρονια.

Πολυ μικρος τωρα.

5:59 STILL AWAKE

Κατεβαινα στην Αθηνα με το κτελ με 3 βαλιτσες.
Μία για μπουφαν, μία για παπουτσια, μία για ό,τι σαβούρα είχε συσσωρευτεί στα ντουλάπια μου.

6:01
Καλημέρα κόΖμε,
οι κόκορες της γειτονιάς μου.

6:07
Περίμενα να ανάψω τσιγάρο.
Έχω σκάσει από τη ζέστη.

6:10
 Άνοιξα τον ανεμιστήρα τελικά, 
αυτόν που μου ρίχνει συνέχεια τις αφίσες.
 Αλλά είναι σαν να χει ξεβιδωθεί και δε στέκεται σ' ένα σημείο.
Είναι ότι πιο λάθος έχω αγοράσει ποτέ στη ζωή μου.

6:15
Πιστεύω πως θα πάθω έμφραγμα.
 Θέλω να πάω στη Θεσσαλονίκη. 
Αλλά όχι εκεί που είχα πάει την προηγούμενη φορά.  

6:18
Νιώθω πως επειδή έχω κακή διάθεση 
εκνευρίζω όλους τους ανθρώπους και τα πράγματα που με περιβάλλουν.

6:20
Δεν θέλω να σε δω σήμερα καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου, θέλω να είσαι χαρούμενος και να μην σου απαντήσω σε τίποτα.

6:25
Καμιά φορά μου λείπεις γιατί αγχώνομαι τα βράδια
 και το ξέρεις και καμιά φορά σε σκέφτομαι να μου λες 
διάφορα για να κοιμηθώ.

6:26
Άλλα όχι.

6:28
Μην στεναχωρηθείς δε θέλω καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου.

6:30
Γιατί τέτοια αργοπορία γαμώ την ατυχία μου γαμώ??
Όχι.

6:40
Μπορεί να κάνω το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου.
Αλλά δεν με νοιάζει.
Το μόνο που με νοιάζει είναι εσύ πως θα φύγεις απο εκεί που θα μαστε.

6:45 
Το μονο που θελα τοτε ηταν ενα καθαρισμα της ντουχνας που χε μαζευτει πανω απ το σπιτι μου απ τη μιζερια
 και λιγο παραπανω εσενα τοτε αυτο ηθελα
 αλλα ξυπνουσες και εφευγες με το τσιγαρο ετοιμο στριμμενο για το δρομο ουτε τρια λεπτα αργοπορια για μενα.

ελα ομως που τα 3 λεπτα αυτα εγιναν 20.000 κενες ωρες,
στις οποιες ονειροπολουσα οτι κατι θα κανεις και δεν το εκανες ποτε.

και τωρα τι?
επειδη τι?
επειδη αλλαξα και το μυριστηκες.
εγινα ξανα εγω και τωρα ειναι πιο ευκολο να εισαι εδω.
οταν δεν ειμαι εγω πως θα το αντεχεις αυτο:
απ τα λιγα που δεν υπολογισες.


Εγω μια φορα σε ηθελα στα Κτελ να με περιμενεις,
μια φορα απο τις χιλιες φορες που ηρθα την ωρα που ηξερες οτι θα ερθω.Και δεν ησουν ποτε εκει. Ουτε μια φορα.
Ουτε καν οταν στο ζητησα.Ουτε τοτε.
Ουτε στο σπιτι ησουνα.
Ουτε την μαργαριτα μου ποτισες και πεθανε σε τρεις μερες που ελειψα.
 




 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου