Τις προάλλες με μοχίτο στο μπαλκόνι, συζητούσαμε για το Brain Fever και η Θεανώ μου είπε πως αναρωτιέται πώς διαχειρίζομαι το γεγονός ότι διάφοροι άσχετοι, μπορεί να ξέρουν τι συμβαίνει στο κεφάλι μου ορισμένα βράδια, χωρίς να ξέρουν προσωπικά εμένα την ίδια.[ή κάπως έτσι]Κι ο Αλέξανδρος πριν κάποιο καιρό μου είπε αν δεν απατώμαι, ότι θεωρεί ότι αυτό που κάνω μπορεί και να με φθείρει.
Δεν ξέρω ακριβώς για ποιούς λόγους...Μπορεί δηλαδή να είναι και στοιχείο του χαρακτήρα μου, ίσως και να μην είναι όμως.Ίσως απλά να είναι το αποτέλεσμα του big bang των γεγονότων της ζωής μου.
Πάντως δεν αισθάνομαι κάποιο δισταγμό να το κάνω και ούτε ντροπή, επειδή εσύ κι εσύ κι εσύ ξέρετε δύο ή τρία προσωπικά πράγματα παραπάνω για εμένα απ αυτά που θα ξέρατε αν δεν υπήρχε το μπλογκ.
Δεν ξέρω τι μ ΄χει φτάσει σ αυτό το σημείο, στο οποίο γνωρίζω ξεκάθαρα ότι είμαι ένα ανοιχτό βιβλίο.
Ίσως πάλι, να είναι και μία αντίδραση, αυτή η έκθεση.
[Κι αυτό το έχω σκεφτεί πολλές φορές.]
Από πολύ μικρή ηλικία πολλοί άνθρωποι που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται με την ανατροφή σου, σου μαθαίνουν τι θα μοιράζεσαι και τι δεν θα μοιράζεσαι με τον πολύ κόσμο.Που εντάξει, ως ένα σημείο αυτό είναι στην ουσία και ο πολιτισμένος άνθρωπος, που ξέρει να συγκρατεί τα πάθη του, για να συμβιώνει ομαλά με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Παρ όλα αυτά, στη γυναίκα λόγω της στερεοτυπικά ευάλωτης φύσης της έχουν δοθεί πολύ περισσότερες τέτοιες οδηγίες αυτοσυγκράτησης.
Η Α και η Β, δύο καλές μου φίλες,δεν κλαίνε ποτέ δημοσίως για τους δικούς τους λόγους η καθεμία.Η Α λέει πάντα ότι θέλει να φαίνεται δυνατή.Η Β δεν αρέσκεται στο να της χαιδεύουν την πλάτη.
Αυτό το είδος αυτοσυγκράτησης είναι είτε στοιχείο του χαρακτήρα τους, είτε φόβος ότι θα χαθεί είτε μια εικόνα που θέλουν οι άλλοι να έχουν για εκείνες, είτε μιά εικόνα που εκείνες θέλουν να έχουν για τον εαυτό τους.Μπορεί να είναι και ακόμη πιο βαθύ.
Ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της Wonderwoman, της Catwoman και της καριερίστα-woman, απαγορεύεται να δείχνει μια γυναίκα ευάλωτη, ιδίως μπροστά στο αντρικό φύλο.
Σε αντίθεση με την Α και τη Β, εγώ ως Ηλέκτρα,
αισθάνομαι ότι δεν πειράζει να εκτίθεμαι, και αν κάποιος γι αυτό το λόγο με θεωρεί εξευτελιστικά συναισθηματική,ή ιδιαίτερα ευάλωτη ας σκεφτεί λίγο παραπάνω γιατί μπορεί να είναι έτσι, αλλά μπορεί να κάνει και λάθος.
Κι εκεί είναι το πρόβλημα.
Στην εύκολη ταμπέλα που βάζουμε ο ένας στον άλλο.
Και αν οι άνθρωποι, και ιδίως οι γυναίκες, είμαστε κάτι,
αυτό είναι ένα σύνολο αντιφάσεων που λέει κι η Lena Dunham.
Κι η πολυπλοκότητα αυτή είναι που κάνει και τον καθένα από εμάς ξεχωριστό.
Και η δύναμη ούτε κι η αξιοπρέπεια είναι απαραίτητα καθολικές έννοιες.
Διαφέρουν κι αυτές στο πως εκφράζονται από τον ένα ή τον άλλο άνθρωπο.
Η Wonderwoman η Catwoman και Cheetah, είναι γαμάτες.
Αλλά είναι η κάθεμιά επίπεδα και επιφανειακά, μόνο Wonder μόνο Cat ή μόνο Cheetah αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Δεν χρειάζει να είμαστε μία απ αυτές, για να είμαστε γαμάτες.
Είμαστε ούτως ή άλλως γαμάτες όντας πολύπλευρες γυναίκες με αδυναμίες και ανασφάλειες και πολλές κρυφές ή απόκρυφες superpowers.
Α & Β σας αγαπώ και σας ευχαριστώ.
