Κι είχα ορκιστεί.Αλήθεια.

Κι επειδή τον τελευταίο καιρό τυχαίνει να είμαι παρούσα σε ανούσιες συζητήσεις για την επικαιρότητα με ανθρώπους που στο βάθος τους είναι απολιτίκ, 

αποφάσισα να κάνω ένα δυσάρεστο διάλλειμμα,

από τη συνήθη θεματολογία μου και να πω δύο κουβέντες για τα αίσχη της χώρας ετούτης.

[απολιτίκ: Δεν εννοώ τους μη συνδικαλιζόμενους ανθρώπους,

αλλά τους δίχως πολιτική άποψη, θέση, ή γνώση.]

Με το ταπεινό μου μυαλό θεωρώ πως:

Ο ελληνικός λαός,έχει ψυχολογικά προβλήματα.

Ασθενεί σε βάθος από ανασφάλειες και κομπλεξισμούς άλλων εποχών διότι όντως δεν είναι ένας λαός που έχει περάσει λίγα όλα αυτά τα χρόνια.

Έστω ,όμως,ότι ο ελληνικός λαός είναι ένας άνθρωπος, μία μονάδα.

Είναι ένας άνθρωπος χέστης και φοβάται την αλλαγή περισσότερο από τίποτα.

Όταν η αλλαγή δεν του υπόσχεται μεταξωτά σεντόνια και χρυσά σερβίτσια ο ελληνικός λαός ξενερώνει γιατί είναι μαλάκας 

και αυτό το πιστεύω.

Φάε από εκεί έχεσες γκρινιάρη Έλληνα πολίτη.

Άκουσες ΕΥΡΩΠΗ και σου ήρθε το πρόσωπο του ΙΗΣΟΥ.

Σου είπαν ΕΥΡΩ και θυμήθηκες τα ΝΑΥΛΟΝ ΚΑΛΣΟΝ της θείας σου από το Σικάγο.

Τα μικροαστικά σου συμπλέγματα,

κυνήγησαν για πάνω από μία δεκαετία τα ευρωπαικά highλίκια του Παρισιού και του Λονδίνου.

Η Αθήνα όμως γλυκέ μου ελληνικέ λαέ δεν είναι Παρίσι,

και όσα καπιταλιστικά μοντέλα κι αν ακολουθήσεις δεν θα γίνει όπως την ονειρεύεσαι.Πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό.

Η Ελλάδα ακολούθησε για αιώνες πρότυπα ανάπτυξης,μοντέλα οικονομικά εκπαιδευτικά κλπ πολύ διαφορετικά απ αυτά που της ταιριάζουν όχι μόνο σαν κράτος αλλά και σαν ψυχοσύνθεση.Η δυτικίλα, δεν είναι για μας, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ.

Μην θυμάσαι να γκρινιάξεις τώρα που ψήφισες για να έχεις πιο γυαλιστερά ψιλά στο πορτοφόλι σου.

Σαν τις χάντρες που χάρισε ο Κορτέζ στους Ινδιάνους.

Κι απ την άλλη, θες να είσαι Ευρωπαίος, μόνο όταν σε βολεύει.

Όταν σου λένε ας πούμε κάνε ανακύκλωση, βαριέσαι να πάρεις τον κώλο σου να κάνεις.

Όταν σου λένε φύτεψε δέντρα στις ταράτσες σου ξινίζεις τη μούρη σου.

Ε τώρα, δεν υπάρχουν πολλά να πω, και δεν μιλάω θέλοντας να προσβάλλω κανέναν.

Απλά δεν μου αρέσει να γκρινιάζουν άνθρωποι που δεν έχουν αντιπροτάσεις και που ψηφίζουν το κακό των παιδιών τους.

Οι αλλαγές είναι γι αυτούς που τις τολμούν.
[NO hope for us.]