δημιουγικά παζλ

[Σήμερα αποφάσισα να χρησιμοποιήσω κεφαλαία και τόνους

λόγω μιας γνωριμίας.]

Οι μοναδικές σκέψεις που βασάνιζαν το κεφάλι μου την τελευταία ώρα ήταν οι εξης:"πως εμπνέονται τελικά όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες και γιατί έχουν πάντα ιδέες?" και "με ποιό τρόπο μία ιδέα που κάποιος έχει αποτυπώνεται πρακτικά?" μου ήρθε μία φλασιά κ σκέφτηκα τη λέξη "φοβάμαι".Η λέξη που μου φέρνει στο νου τις περισσότερες πιθανές απαντήσεις.

  Γιατί ούτως ή άλλως το παιχνίδι της δημιουργίας είναι (μάλλον) αυτό: ερωταπαντήσεις.Θέτω μια ερώτηση, μου σερβίρεις μια απάντηση.Τόσο απλά.Και σχεδόν πάντα το παιχνίδι αυτό διανθίζεται εναλλάσσεται κ εξελίσσεται.Μπορεί ας πούμε να γίνει: "Έχω μιά απάντηση και ελπίζω να μου βρεις την ερωτηση μου", και ούτω καθ εξής.

 Δευτερευόντως, η έμπνευση είναι βίωμα.Το αποτέλεσμα της δημιουργίας απ την άλλη, γίνεται για κάποιον άλλο ένα άλλο βίωμα.

Όπως έλεγε και η κατερίνα στο (πολυαγαπημένο μου) "πισχαζόν" της:

Έκφραση και επικοινωνία,και άνθρωποι που μέσα σε κάτι βρίσκουν κομμάτια τους" Σίγουρα το παρέφρασα, αλλά συμφωνούμε και επαυξάνουμε. 

Τέχνη και έμπνευση : Κομμάτια δικά σου και δικά μου, κομμάτια όλων μας, βιώματα και κίνητρα όλων μας που συνθέτουν το φαντασμαγορικό και αχανές παζλ της τέχνης σε κάθε πιθανή και ευφάνταστη μορφή της.Τέχνη η οποία αποκόβεται απο τα όρια στα οποία τοποθετείται απο τους άλλους.

τέχνη ελεύθερη απροσδιόριστη πηγαία ανθρώπινη γήινη και αποδοτική ή εξιλεωτική.

[τελικά ξεκίνησα για κείμενο του στυλ Φοβάμαι, και κατέληξα σε κείμενο του στυλ Καλο μηνα να εχουμε.ωραια ειναι αυτα δεν πειραζει]

καλη σας ημερα.ειναι 4/4 ηδη απο τα μεσανυχτα και μετα.