ωρα μηδεν

ο υπνος με εγκαταλειπει και παλι

και γινεται ο βασικος λογος για τον οποιο καθομαι εδω παλι μπροστα στο κωλολαπτοπ που στην τελικη

αν δεν υπηρχε και προσπαθουσα λιγο ακομη μπορει να με επαιρνε ο υπνος.

το θεμα ειναι, οτι χασμουριεμαι ανα 43 δευτερολεπτα κι απο μία φορα και παράλληλα τα μάτια μου βουρκώνουν σαν να με βασανίζει κατι.

οι τονοι εννοειται υπαρχουν οποτε θελουν αυτοι,

τα κεφαλαια επισης

οι τελειες ομως ναι για να δηλωνουν την παυση.

σα να βρισκομαι μπροστα σου και να σου μιλαω ενα πραγμα 

και να σου λεω ενα κάρο μαλακιες καθε φορα που ανοιγω το στομα μου

κι επιτελους κανω παυση να ξεκουραστω.

βαρεθηκα πολυ αυτες τις μερες ελπιζω να μη βαρεθω πολυ ακομη στη ζωη αυτη.

δηλαδη ειλικρινα τα αξιοσημειωτα πραγματα μπορω να πω ειναι λιγα ειναι  λιγα

κι οταν ειναι λιγα κουραζομαι δεν μπορω.

να μου πεις ε κανενος η ζωη δεν ειναι αξιοσημειωτη

καπως ομως περναει απο δω κι απο κει και απο πιο περα

και κατι παει να γινει.

θα ζησω οπως λενε στα περιοδικα:

ας χαρω το ξενυχτι μου αυτη τη στιγμη

ας ζησω στο τωρα, και ας χασμουρηθω σαν να μην υπαρχει αυριο.

μηπως ετσι μου φανει, οτι αυτο το βραδυ ειναι ενα βραδυ

διαφορετικο απο ολα τα υπολοιπα.

ειμαι πολυ περιεργη για το αν θα καταλαβαινω κι εγω η ιδια αυριο ολο το παραπανω χαος

καλη συνεχεια καληνυχτα καλη αρχη καλημερα δεν εχει καμια απολυτως σημασια ουτως η αλλως.παυση μηδεν.ωρα μηδεν.