b r a i n f e v e r

Άφησα πάλι την πόρτα ξεκλείδωτη.
Κλείνοντας έκανε μπαμ.
Έχω βαρεθεί αυτό τον ήχο
και το σπίτι αυτόέχω βαρεθεί
Και να που χρησιμοποιώ τη λέξη φιλότιμο
για να περιγράψω κάτι σαν τον έρωτα.
τον έρωτα;
αυτό δε χωράει στον έρωτα.
Μ έχει κουράσει και το σπίτι 
κι εσύ
και δεν μπορώ
πια 
ν αφληνω διάφορες πόρτες ξεκλείδωτες,ελπίζοντας.
Αυτός δεν προσπαθεί να περάσει,
δεν προλαβαίνει να προσπαθήσει,
δεν προλαβαίνει να μην περάσει,
δεν προσπαθεί.

Είμαι και δεν είμαι
απ τους ανθρώπους που υπομένουν.
Δόξα τω θεώ.
Με σένα έμαθα να περιμένω.
Έμαθα να περιμένω,
να περιμένω
να περιμένω.

Περιμένω κουρασμένη και νυσταλέα,
για να περάσει η νύχτα,
του ενός λεπτού
να ξυπνήσω το πρωί,
για να με χωρίζεις,
όλη μέρα.
Για δύο στιγμές.
Θολές σκοτεινές, εύκολες.

Παραισθησιακά,

άκουσα,

ένα τραγούδι

που πίστευα

πως έχεις την δύναμη ν ακούσεις,

και να παραδεχτείς,

πως εμένα σκέφτεσαι.

όταν τ ακούς.

αυτά

ονειρεύομαι εγώ.





έτσι αρχίζεις να βλέπεις στον ύονο σου τ αυτονόητα.